اطلاعات شعر

صفحه اصلی تبیان شبکه اجتماعی مشاوره آموزش فیلم صوت تصاویر حوزه کتابخانه دانلود وبلاگ فروشگاه اینترنتی

عضویت در خبرنامه

قصيده قبلي

فهرست قصايد

قصيده بعدي

ز دلبري نتوان لاف زد به آساني
هزار نكته در اين كار هست تا داني

به جز شكر دهني مايه هاست خوبي را
به خاتمي نتوان زد دم سليماني

هزار سلطنت دلبري بدان نرسد
كه در دلي به هنر خويش را بگنجاني

چه گردها كه بر انگيختي ز هستي من
مباد خسته سمندت كه تيز مي راني

به همنشيني رندان سري فرود آور
كه گنجهاست در اين بي سري و ساماني

بيار باده رنگين كه يك حكايت راست
بگويم و نكنم رخنه در مسلماني

به خاك پاي صبوحي كنان كه تا من مست
ستاده بر در ميخانه ام به درباني

به هيچ زاهد ظاهرپرست نگذشتم
كه زير خرقه نه زنار داشت پنهاني

به نام طره دلبند خويش خيري كن
كه تا خداش نگه دارد از پريشاني

مگير چشم عنايت ز حال حافظ باز
وگرنه حال بگويم به آصف ثاني

وزير شاه نشان خواجه زمين و زمان
كه خرمست بدو حال انسي و جاني

قوام دولت و دنيي محمد بن علي
كه مي درخشدش از چهره فر يزداني

زهي حميده خصالي كه گاه فكر صواب
تو را رسد كه كني دعوي جهانباني

طراز دولت باقي تو را همي زيبد
كه همتت نبرد نام عالم فاني

اگر نه گنج عطاي تو دستگير شود
همه بسيط زمين رو نهد به ديواني

تو را كه صورت جسم تو را هيولايي ست
چو جوهر ملكي در لباس انساني

كدام پايه تعظيم نصب شايد كرد
كه در مسالك فكرت نه برتر از آني

درون خلوت كروبيان عالم قدس
صرير كلك تو باشد سماع روحاني

تو رسد شكر آويز خواجگي گه وجود
كه آستين به كريمان عالم افشاني

صواعق سخطت را چگونه شرح دهم
نعوذ بالله از آن فتنه هاي طوفاني

سوابق كرمت را بيان چگونه كنم
تبارك الله از آن كار ساز رباني

كنون كه شاهد گل را به جلوه گاه چمن
به جز نسيم صبا نيست همدم جاني

شقايق از پي سلطان گل سپارد باز
به بادبان صبا كله هاي نعماني

بدان رسيد ز سعي نسيم باد بهار
كه لاف مي زند از لطف روح حيواني

سحرگهم چه خوش آمد كه بلبلي گلبانگ
به غنچه مي زد و مي گفت در سخنراني

كه تنگدل چه نشيني ز پرده بيرون آي
كه در خم است شرابي چو لعل رماني

مكن كه مي نخوري بر جمال گل يك ماه
كه باز ماه دگر مي خوري پشيماني

به شكر تهمت تكفير كز ميان برخاست
بكوش كز گل و مل داد عيش بستاني

جفا نه شيوه دين پروري بود حاشا
همه كرامت و لطف است شرع يزداني

رموز سر انا الحق چه داند آن غافل
كه منجذب نشد از جذبه هاي سبحاني

درون پرده گل غنچه بين كه مي سازد
ز بهر ديده خصم تو لعل پيكاني

طرب سراي وزيرست ساقيا مگذر
كه غير جام مي آنجا كند گران جاني

تو بودي آن دم صبح اميد كز سر مهر
بر آمدي و سر آمد شبان ظلماني

شنيده ام كه ز من ياد مي كني گه گه
ولي به مجلس خاص خودم نمي خواني

طلب نمي كني از من سخن جفا اين است
وگرنه با تو چه بحث است در سخنداني

ز حافظان جهان كس چو بنده جمع نكرد
لطايف حكمي با كتاب قرآني

هزار سال بقا بخشدت مدايح من
چنين نفيس متاعي به چون تو ارزاني

سخن دراز كشيدم ولي اميدم هست
كه ذيل عفو بدين ماجرا بپوشاني

هميشه تا به بهاران هوا به صفحه باغ
هزار نقش نگارد ز خط ريحاني

به باغ ملك ز شاخ امل به عمر دراز
شكفته باد گل دولتت به آساني

آخرين مطالب ادبیات